حافظه ی خود ایمن

عکس از دیوار رنگی  بین ِ ما هیچی نبود ؛ وقتی می گم هیچی ؛ یعنی به معنی واقعی کلمه هیچی . یعنی اصلا قرار هم نبود باشه . بین ِ ما فقط یه سری خاطره ی خنده دار بود که از دوران دانشجویی ِ من مونده تو ذهنم . چیزایی که گاهی برای بقیه تعریف می کنم و می خندیم . تو ذهن ِ من فقط یه سری حرف بود که وقتی یادشون می افتم خندم می گیره . یاد ِ چیزایی که با تعجب می گفت " آخه چطوری ؟ "  . دیروز  آدمی رو دیدم که توی کسری از ثانیه که جلوی من رد شد ؛ همه ی این خاطره ها از جلوی چشام رد شد. هنوزم نمی دونم خود ِ اون آدم بود یا نه ولی خوب همون یه جرقه کافی بود  . حتی وقتی برگشته بودم سر  ِ کارم هنوز تو ذهنم داشتم یه سری خاطره ها رو مرور می کردم . می دونید بعدش به چی فکر می کردم . به اینکه چه  برزخی  می شه برای کسی که تلاش می کنه یکی رو فراموش کنه ؛ اما وسط ِ خیابون ؛ یه صدای شنا ؛ یه لباس ِ آشنا ؛ یه طرز راه رفتن آشنا ؛ یه پاتوق ِ آشنا  ؛ می بینه ... +این خیلی مسخره اس که من دو هفته اس مریضم و نمی دونم چمه و حس می کنم داروهایی که دارم می خورم فایده نداره و امتحان هم دارم حتی |: . حافظه ی خود ایمن...

عکس از دیوار رنگی متنفرم از اینکه کسی از چشمم بی افته . اصلا این فرایند برام از ناخوشایند ترین حالت های ممکن ِ . بدم میاد تصوراتم راجع ِ آدم ها به هم بریزه . چون درست تو همین لحظه اس که احساس می کنم چه قدر این دنیا جای ترسناکی می تونه باشه. نمی گم لزوما اون آدم می خواسته منو فریب بده ؛ نه . ولی خوب این یعنی  آدما اون قدر ترسناک می تونن باشن که ناخواسته هم مارو فریب بدن . واقعا ترسناک نیس ؟ باعث بشن ما تصورات اشتباهی راجع بهشون کنیم . دل ببندیم به ویژگی های خوب ؛ هر چند ظاهریشون . دل ببندیم به شخصیتی که ازشون می بینیم .  آدمی که تا چند روز پیش فک می کردیم چه قدر متشخص ِ حالا بشه بی شخصیت ترین آدمی که تا حالا دیدیم . صمیمی ترین دوست یهو بشه غریبه ترین .  بهترین معلم بشه بدترین معلم . بهترین پزشک بشه خاطی ترین پزشک . اسطوره ترین بشه منفور ترین . یهو حس کنی چه قدر از نزدیک ترین ها چه قدر دوری ... حافظه ی خود ایمن...

عکس از دیوار رنگی خوش بختم اما احساس خوش بختی نمی کنم ! +احساس خوش بختی نکردن ؛ لزوما به معنی خوش بخت نبودن ، نیست . +می دونم که  خیلی از این وقتایی که احساس خوش بختی نمی کنم ؛ مشکل از نگاه ِ من ِ ؛ نه واقعیت . +هر روزمون  از این دو حالت خارج نیست : یا خوش بختیم و احساس خوش بختی می کنیم. یا خوش بختیم و احساس خوش بختی نمی کنیم. حافظه ی خود ایمن...

عکس از دیوار رنگی من که تو لحظه های نکبتی به همه می گفتم حرص نخور ؛ درست می شه ؛ چیزی نیس ؛ الکی نگرانی بابا و از این دست خزعبلات ؛ الان می فهمم این حرفا اصلا فایده نداره . ولی خوب قطعا هیچ چیز ِ دیگه ای هم نمی شه گفت و البته تجربه ( ی من ) نشون داده نود درصد آدمایی که می گن نگران نباش ؛ خودشون هم  نگرانن اما می خوان تو نفهمی . حافظه ی خود ایمن...

عکس از دیوار رنگیحسی که از عکس گرفتم ؛ همون حسی ِ که الان دارم. بات دِ ِ پوینت اینجاس که الان یا هیچ حسی ندارم ؛ یا این قدر حس ها قاطی شده که قابلیت پردازش هیچ کدومو ندارم !یعنی می دونید صبحا پا می شم ؛ خواب آلود می رم بیرون . خسته برمی گردم خونه . همش همین ِ . همراه با اندکی قارچ و پنیر اضافه تو روز ! البته صبحا یه خرده پیاده روی هم می کنم .حالا نه اینکه ناراضی باشم . راضی ام نیستم یعنی خسته شدم.البته درصد راضی بودنم بیشتر ِ .یعنی دارم بهای چیزی که می خوام رو می دم . یعنی اصلا یه وضی . این روزا که همه می گن این کار رو نکن ؛ من دقیقا دارم همون کار رو می کنم . حالا از بین همه ی اونایی که گفتن این کارو نکن ؛ فقط چند نفر گفتن این کارو بکن . حالا شما هم موضع خودتون رو مشخص کنید ؛ از دسته ی این کار رو بکن ها هستید یا این کارو نکن ها . البته من تصمیمم رو گرفتم و این کار رو می کنم . وای چه قدر بحث رو پیچیده کردیم نصفه شبی ! گفتم نصفه شبی . هی هر شب می گم زودتر بخوابم بعد یهو ساعت 12 و نیم ِ و من هنوز نشستم رو مبل ! برم یه چایی بخورم ... هنوز تا 12 و نیم وقت هست . حافظه ی خود ایمن...

عکس از دیوار رنگی بعد از اون آپدیت تلگرام که قابلیت ِ" چت ویت یورسلف "بهش اضافه شده بود و کلی حرف ِ نگفته و دعوای نکرده و خیلی چیزای دیگه همونجا خفه شد ؛ داشتم فکر می کردم دیگه این قابلیت ها تا کجا می خواد ادامه پیدا کنه . حتما آپدیت بعدی این ِ که عکس ِ پروفایل می شه دقیقا شرح ِ حال ِ هر پروفایل . مثلا تو شرایط مختلف عکس می ذاری و تلگرام با سنجش اینکه الان تو چه شرایطی هستی خودش عکس ِ پروفایل رو عوض می کنه . مثلا فک کن ساعت 12 نصف ِ شب ِ ؛ تو تخت هی وول می خوری ؛ خوابت نمی بره ؛ تلگرام خودش اون عکست که بی حوصله افتادی توش رو می ذاری رو پروفایلت . فک کن تو اتوبوس یا مترو بین اون همه جمعیت فکرت جای ِ دیگه اس ؛ تلگرام همون موقع اون عکس دسته جمعی ِ که همه حواسشون به عکس ِ الا تو  ؛ رو می ذاره پروفایلت . فک کن با دوستات رفتی بیرون و برای چند ساعتی همه چی رو فراموش کردی ؛ تلگرام همون موقع همون عکست که چشات می خنده رو میذاره برای پروفایل . فک کن نمی دونی چت ِ . دلت چی می خواد ؛ تلگرام یه نوشته ی نات فوند یت می ذاره رو پروفایل . حالا یکی چند تا خونه اون ور تر ؛ چند تا کوچه اون ور تر ؛ چند حافظه ی خود ایمن...

حافظه ی خود ایمن...

عکس از گالری هیده هوا یه جوری یهو سرد شد که اصلا یه وضی . حالا نه اینکه ما ناراضی باشیم . اتفاقا خیلی هم راضی . چون الان دیگه میشه صبح ها تو پارک قدم زد . حالا نه اینکه اگه هوا گرم بود نمی شد ها ؛ هوا آلوده بود . حالا نه اینکه ما از اون آدما باشیم که کله ی سحر از خواب بیدار شیم بریم تو پارک قدم بزنیم ها ؛ نه . ما مجبوریم . حالا نه اینکه ناراضی باشیم ها ؛ راضییم . چون خیلی هم خوبه و لازم  . حالا نه اینکه فقط این باشه ها ؛ ما هوای بارونی سر صبح رو هم خیلی دوست داریم حالا نه اینکه فقط هواشو دوست داشته باشیم ها ؛ صدای خش خش برگا سر صبح هم خوبه . آخ گفتم برگا ... نگا کردید برگا  رو ؟ نگاه کردید رنگا رو ؟ +این آهنگ رو داشته باشید ... این روزا بد جوری به دل می شینه : . حافظه ی خود ایمن...